سلام ، اُمید هستم 21 ساله
اول بگم که من مشکلم خیلی بچه گانست و تنها جایی که روم شد مطرحش کنم همین اینترنت بود
و قصدم اصلا تعریف از خودم نیست ، پس لطفا به من به چشم یک بیماری نگاه کنید که میخواد مشکلش حل شه ، و خیلی بی پرده میخوام مشکلاتمو بگم
راستش 3 سالی میشه که دچار وسواس ظاهری شدم به خدا من هیچ مشکلی ندارم رو صورت و هیکلم یا قدم ، اصن من تو زنای فامیل به داشتن ظاهر جذاب و مردونه معروفم ، تو بیرون از فامیل هم دوستا و آشنا ها بهم زیاد گفتن که خوش قیافه ای و هیکلت خوبه ،
ولی خب دیدید با دوستای صمیمی شوخی زیاد میشه ،رفیقم که 10 ساله باش رفیقم بعضی موقع ها بهم تو شوخیا میگه مثلا قیافه رو نگا یا مثلا باهاش شوخی میکنم میگه دیگه اُمیدم مارو مسخره میکنه و این حرفش خیلی روم تاثیز میزاره و نارحت میشم میگم نکنه واقعا من مشکلی دارم که این اینجوری میگه
در صورتی که همین رفیقم از هیکل و قیافه م قبلا تعریف کرده ، ولی خب من فقط اون لحظه رو میبینم.
یا مثلا برم یه جا یکی باهام گرم برخورد نکنه میگم لابد ظاهرم مشکل داره ،
یا مثلا روم نمیشه تو کلاس برم پای تخته چون یه صدای خنده بیاد روم تاثیر میزاره و فک میکنم دارن منو مسخره میکنن و میخندن ،
یامثلا به رفیقم میگم بیا تا یه جایی بریم میگه وقت ندارم نمیتونم ، پیش خودم میگم لابد روش نمیشه باهام بیاد تا اونجا و کسر شانش میشه با من راه بره ،
اصن همین دیشب نشسته بودیم بحث پول بود رفیقم گفت تو پول داشته باش ، قیافه هم نداشته باشی بهترین دخترا میان سمتت ، من پیش خودم گفتم نکنه این گفت قیافه هم نداشته باش منظورش با من بود ، یعنی همه چیو به خودم میگیرم زود
خلاصه بیشتر مشکلاتی که برام پیش بیاد رو ربط میدم به قیافه
در صورتی که من هیچ مشکلی ندارم ،و ازم زیاد تعریفم کردن ولی خب تعریفای بقیه اصن روم تاثیر نداره :(
و اینم بگم توقع دارم بین دوستام میشینیم توقع دارم اونا از ظاهرم تعریف کنن ،
ترو خدا کمک کنید با تشکر
علاقه مندی ها (Bookmarks)