برای خوشبختی روانشناسی کافی نیست

سلام
1 - اگر باور کنیم به دنیا آمده ایم
2 - اگر باور کنیم از دنیا می رویم
3 - اگر باور داشته باشیم که با مرگ نیست و پوچ نمی شویم و زندگی ما بی نهایت هست
4 - اگر باور کنیم که نحوه زندگی و آرامش پس از مرگمان حاصل فعالیت های این جهانی ماست.
پس:
پس برای لذت و راحتی 80 تا 100 سال زندگی در ا ین دنیا لازم هست به همین نسبت انرژی بگذاریم.

و برای لذت و آرامش بی نهایت سال زندگی پس از مرگ(چون بی نهایت در ذهن ما نمی گنجد شما می توانید کمش کنید و بگوید مثلا 10000000000000 میلیارد سال) باید به همین تناسب انرژی بیشتری بگذاریم ونگرانش باشیم. آیا واقعا همین طوره؟!!!!

حالا شما چقدر برای چی انرژی می گذارید؟
برای حرفهای دیگران، برای چند وعده غذا، موقعیت اجتماعی، رفاه ، تحصیل ، شغل ، همسر و آنچه در این چند سال این جهانی باهاشون درگیریم، چه میزان انرژی خرج می کنیم؟

برای سفر پس از مرگ چقدر انرژی می گذاریم؟ چقدر آگاهی کسب می کنیم؟ چقدر عمل می کنیم؟و چقدر نظارت می کنیم و چه غصه هایی می خوریم و چه جبرانهایی را می کنیم و چه اطمینان ها و احتیاطهایی را داریم؟ و از همه مهمتر چقدر از کلیشه های ذهنی حاکم بر ذهن خود بیرون می آییم و عمیق نسبت به آنها فکر کرده و اداراک می کنیم؟ و بعد عمل می کنیم.

یک مشکلی که دیگری برای چند روزه زندگیمان ایجاد کرده است؟
یک مقدار مالی که زندگیمان را راحت تر می کند؟
و یک بیماری ، ورشکستگی و گرفتاری؟ اینها چه میزان از انرژی ما را می گیرند و در برابر مطلق و بی نهایت و جاودان زندگی ما چقدر می ارزد و برایش دلمشغولی داریم .
باید دوباره خودمان ، افکارمان و رفتارمان را بسازیم و انرژی هایمان طور دیگر تقسیم کنیم.
ظاهرا 99 درصد انرژی ما خرج یک قطره از این دریای بی کران زندگی می شود یعنی خرج چند سال زندگی این دنیا. و کمتر از 1 درصد انرژی ما معطوف به حیات بی نهایت پس از مرگ هست.
اگر امروز از دنیا برویم. 99 درصد انرژی که خرج غصه های این جهانی شد در خاک می شود. و مائیم و بی نهایت و دست خالی

یک روزمان را دقیقا از صبح تا شام ثبت کنیم. چه کارهایی را با چه هدفی انجام می دهیم؟ چه میزان از این فعالیتها برای همان روز وچند روز زندگی این جهانی مفید هست و چه کارهایمان تضمین کننده بی نهایت سال زندگی پس از مرگ هست؟
دقت کنیم که بی نهایت زندگی را به چند سال زندگی پر مشقت این دنیا نبازیم!!!!!



====
تبصره:
برای ساده سازی چنین نوشتیم. در حالیکه هر کس 100 را داشته باشد حتما 90 هم پیش اوست.
اگر کسی برای بی نهایت سال زندگی تصمیم بگیرد و روشی را اتخاذ کند و به کار بگیرد ، بی گمان این چند سال این دنیایی را هم با آرامش طی می کند اگرچه ممکن است در بعضی جاها رنجهایی را تحمل کند که آن رنجها هم برایش لذت بخش خواهند بود.